Z wikipedii - chłodnica
Chłodnica samochodowa ? rodzaj wymiennika ciepła stosowanego do chłodzenia pracujących silników spalinowych w samochodach.
Najczęściej stosowanym sposobem chłodzenia silników w samochodach jest chłodzenie cieczą: w bloku i głowicy silnika znajdują się wydrążone kanały, przez które przepływa medium chłodzące. Może nim być woda, ale ? szczególnie w strefie klimatu umiarkowanego ? zazwyczaj stosuje się wodne roztwory najczęściej glikolu etylenowego. Przy pomocy pompy (o napędzie najczęściej mechanicznym z wału korbowego za pomocą paska klinowego lub paska rozrządu), zwanej pompą wodną, medium chłodzące pompowane jest do chłodnicy. Chłodnica najczęściej zbudowana jest w formie panelu poziomych lub pionowych cienkich rurek, zaopatrzonych w odprowadzające z nich ciepło ożebrowanie z cienkiej blachy, zwiększające aktywną powierzchnię odprowadzania ciepła. Przez panel chłodnicy przepływa powietrze. W czasie ruchu pojazdu przepływ powietrza wywołany jest ruchem pojazdu. Jeśli ruch ten nie występuje (np., podczas postoju pojazdu) przepływ wymuszany jest wentylatorem. Chłodnica zazwyczaj ? w samochodach z silnikiem umieszczonym przed kabiną kierowcy ? znajduje się na przodzie samochodu, dzięki czemu chłodnica omywana jest "świeżym" (nieogrzanym przez silnik) powietrzem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ch%C5%82odnica_samochodowa
Poszukiwania części samochodowych
Naprawy samochodu najczęściej wiążą się z koniecznością wymiany poszczególnych części. Jedne z nich możemy wymienić sami, inne wymagać będą pomocy specjalisty, ale często największym problemem jest sam zakup konkretnych podzespołów. Nie zawsze uda się nam je kupić prosto i tanio, a jeśli model naszego auta jest dość rzadko spotykany, sytuacja może przyprawić nas o zawrót głowy. Należy jednak zawsze zachować spokój i nie decydować się na pierwszą znalezioną propozycję, jeśli jest ona dość kosztowna. Na rynku znajdziemy wiele firm oraz prywatnych sprzedawców, którzy mogą zaoferować nam dane części o wiele taniej lub znaleźć dla nas dobre zamienniki. Warto sprawdzić tutaj wszystkie możliwości.
Jak kształtowały się losy potencjometru?
W roku 1986 w USA firma Milpitas zapoczątkowała produkcję potencjometrów sterowanych cyfrowo. Na monolitycznej płytce układu oznaczonego E2POT znajdowała się sieć rezystorów i pamięć EPROM. Rezystancja potencjometru była sterowana sygnałem z mikroprocesora i mogła zmieniać się od 10 k? do 1 M?. Potencjometr kosztował 10 dolarów.
Amerykańska firma Xicor wyprodukowała pierwsze potencjometry EEPOT w roku 1987 wykorzystując technologię NMOS. Pomimo dużego poboru energii, znalazły szereg zastosowań i przyjęły się na rynku. W roku 1992 wprowadzono drugą generację potencjometrów elektronicznych, wykonanych w technologii CMOS, co pozwoliło na znaczne zmniejszenie poboru prądu. W roku 1995 pojawiły się układy o niskim napięciu zasilania (3V). Dalszym krokiem było pojawienie się układów trzeciej generacji, charakteryzujących się mniejszymi szumami i jeszcze mniejszym poborem mocy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Potencjometr